27 września 1939 r. w Warszawie powstała Służba Zwycięstwu Polski, tajna organizacja niepodległościowa stanowiąca początek Polskiego Państwa Podziemnego. Polskie państwo podziemne było tajną organizacją, powstałą w odpowiedzi na niemiecką okupację Polski. Organizacja składała się z wojskowych, polityków i cywilów. Jej celem było stawienie oporu niemieckiej okupacji i zachowanie narodu polskiego. Organizacja odnosiła wiele sukcesów w swoich działaniach oporu, a legendy o śmiałych, często karkołomnych akcjach do dzisiaj chwalą odwagę i zaangażowanie Polaków.
Kiedy działało polskie państwo podziemne?
Polskie państwo podziemne powstało już we wrześniu 1939 roku, zaledwie kilka tygodni po rozpoczęciu niemieckiej okupacji Polski 1 września 1939 roku i trwało do końca II wojny światowej w maju 1945 roku. Przez cały okres okupacji niemieckiej w Polsce, stawiało czynny opór okupantom. Konspiracja w okupowanym Kraju została rozdzielona na dwa piony: wojskowy i cywilny.
Jak funkcjonowało polskie państwo podziemne?
Polskie Państwo Podziemne było scentralizowaną organizacją oporu, która miała siedzibę w Warszawie. Jego głównym celem było zachowanie narodu polskiego i walka o niepodległość Polski. Główne zadanie Armii Krajowej polegało na ciągłym gromadzeniu sił, aby uderzyć w chwili załamania się Niemiec. Jednocześnie musieli oni wykazywać się ogromną ostrożnością – akcje zbrojne prowadziły bowiem do okrutnych represji – hitlerowcy poświęcali kilkudziesięciu Polaków za każdego zabitego Niemca. Państwo podziemne wykonywało również szeroko zakrojoną działalność dywersyjną: atakowała niemieckie posterunki, wykolejała transporty wojskowe przeznaczone na front wschodni, wysadzała mosty, odbijała więźniów. Działały konspiracyjne sądy, których wyroki nie tylko wykonywano, ale też ogłaszano w podziemnej prasie. Przez całą okupację działały tajne komplety, tzn. podziemne szkoły. Ruch oporu w okupowanej Polsce obejmował prawie wszystkie dziedziny życia.
Jak wyglądały struktury polskiego państwa podziemnego?
Struktury polskiego państwa podziemnego nie były jednolite. Różniły się w zależności od regionu. Wyróżnić można jednak dwie podstawowe struktury:
– Struktura wojskowa w której powstawały formacje wojskowe polskiego państwa podziemnego. Zapewniała ona organizacji siłę militarną do przeciwstawienia się okupacji niemieckiej, była jednak znacznie ograniczana przez niedostatek broni.
– Struktura cywilna zapewniała niezbędne zaplecze do zarządzania gospodarką, służbą socjalną oraz stosunkami z innymi państwami, a także rządem dalej działającym za granicą.
Fenomen polskiego państwa podziemnego na świecie
Fenomen polskiego państwa podziemnego w świecie do dzisiejszego dnia odbija się echem. Uważane za jedno z najbardziej udanych działań oporu, jakie kiedykolwiek miały miejsce. Polskie państwo podziemne odnosiło sukcesy pod wieloma względami. Nie tylko zdołało oprzeć się okupacji niemieckiej, ale także odniosło sukces w zachowaniu polskiej kultury, języka i sposobu życia. Pomimo wszystkich sukcesów, polskiemu państwu podziemnemu nie udało się osiągnąć ostatecznego celu – samodzielnego wyzwolenia Polski. Nie zmienia to jednak jego ogromnego znaczenia dla podtrzymania ducha waleczności i genu wolności, który od wieków dominował w Polakach. Fenomen AK polegał również na sprawnym zarządzaniu rozbudowanymi strukturami, które sięgały nawet poza terytorium Polski, a także szerokim zakresie spraw, o które dbano w kontekście Polski po wojnie.